Máis que unha profesión sen nada asegurado

Como di a venezolana Laura Torres Sánchez, a labor social do xornalismo paréceme algo imprescindible e unha das súas funcións básicas. Pero na realidade non é así e moitas veces atopámonos con follas e follas cheas de novas do que lle acontece a uns cantos privilexiados mentres que as minorías seguen sen ter o protagonismo que deberían.
Deixando ese tema aparte, Laura aposta pola web e eu tamén penso que o futuro está aí. Os medios existentes deben de adaptarse ós cambios que se están a producir para non quedar atrás na carreira de fondo que se está a correr dende uns anos cara aquí. Adaptarse ou morrer.

Cambiando de tema, creo que todos pasamos pola situación de Julia Fontenla Pedreira e eu persoalmente síntome identificada con todo o que di. O principio tódolos futuros xornalistas amosabámonos inquedos e con ganas de comernos o mundo pero pouco a pouco fómonos dando conta de que non todo é tan bonito como nos imaxinabamos. Sen embargo, penso que ese “espírito emprendedor” polo que aposta a de Vilagarcía segue presente en cada un de nós. Ese xornalismo crítico que se espera dun bo profesional vai a seguir acompañando os futuros periodistas pese a todo.

Tamén estou de acordo co que di Verónica López Oseira ó inicio do seu artigo. Quizais está habendo algún erro xa dende a formación dos futuros xornalistas. Quizais se forma a tanta xente que xa parece imposible que todos teñamos un traballo no que queremos. Por iso non nos vai a quedar máis remedio que loitar ou deixar o que nos interesa e acabar preparando unhas oposicións como xa fixeron moitos dos nosos predecesores.